نتایج بالینی ارتعاش موضعی عضله چهار سر درکارکنان نظامی مبتلا به اوستئوآرتریت متوسط زانو : یک کارآزمائی بالینی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 نتایج بالینی ارتعاش موضعی عضله چهار سر درکارکنان نظامی مبتلا به اوستئوآرتریت متوسط زانو : یک کارآزمائی بالینی دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد نتایج بالینی ارتعاش موضعی عضله چهار سر درکارکنان نظامی مبتلا به اوستئوآرتریت متوسط زانو : یک کارآزمائی بالینی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی نتایج بالینی ارتعاش موضعی عضله چهار سر درکارکنان نظامی مبتلا به اوستئوآرتریت متوسط زانو : یک کارآزمائی بالینی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن نتایج بالینی ارتعاش موضعی عضله چهار سر درکارکنان نظامی مبتلا به اوستئوآرتریت متوسط زانو : یک کارآزمائی بالینی :

زمینه و هدف: اوستئوآرتریت زانو یک بیماری دژنراتیو شایع است که افراد مبتلا را دچار ناتوانی می کند. هدف این مطالعه بررسی نتایج بالینی ارتعاش موضعی عضله چهار سر درکارکنان نظامی مبتلا به اوستئوآرتریت متوسط زانو بود.
روش‌ها: در این کارآزمائی بالینی تصادفی شده ۷۶نفر از کارکنان نظامی مبتلا به اوستئوآرتریت متوسط زانو از طریق نمونه گیری تصادفی ساده در دو گروه ۳۸ نفره مداخله (گروه فیزیوتراپی روتین به همراه لرزش موضعی عضله چهارسر) و گروه کنترل (فیزیوتراپی روتین) مورد بررسی قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده عبارت بودند از: پرسشنامه ای مربوط به اطلاعات فردی، دموگرافیک و اطلاعات بالینی، پرسشنامه های استاندارد WOMAC،SF36 و گونیامتر. متغیرهای مورد بررسی شامل شدت درد، شدت ناتوانی زانو، میزان دامنه حرکتی خم شدن زانو، و نمره کیفیت زندگی بیمار بودند. این متغیرها قبل و بعد از پایان مداخله در هر دو گروه اندازه‌گیری شدند. آنالیز نتایج با استفاده از آزمون های کلموگروف اسمیرونوف (K-S)، Paired T-Test، T-Test صورت گرفت.
یافته‌ها: نتایج دموگرافیک پایه مانند جنسیت (۱۱۲/۰=P)، سن (۲۹۰/۰=P)، و شاخص توده بدنی (۸۷۰/۰=P) تفاوت آماری معناداری بین دو گروه مداخله و کنترل نشان نداد (دو گروه شرایط یکسانی داشتند). میانگین متغیرهای شدت درد (۰۰۱/۰=P)، شدت ناتوانی زانو (۰۰۳/۰=P)، میزان دامنه حرکتی خم شدن زانو (۰۱۱/۰=P)، و نمره کیفیت زندگی (۰۱۷/۰=P) بیماران (قبل و بعد از مداخله) در هر دو گروه تفاوت معنی‌داری (روند بهبودی نسبت به قبل) را نشان داد. میانگین درصد تغییرات متغیرهای شدت درد (۰۰۳/۰=P)، شدت ناتوانی زانو (۰۰۵/۰=P)، میزان دامنه حرکتی خم شدن زانو (۷۲/۰=P)، و نمره کیفیت زندگی (۰۱۳/۰=P) بین دو گروه تحقیق (جز در متغیر میزان دامنه حرکتی خم شدن زانو (۷۲/۰=P) ) در بقیه متغیرها معنادار بود. میزان درصد تغییرات این متغیرها بعد از اتمام تحقیق در گروه مداخله بیشتر از گروه کنترل و معنادار بود (۰۰۴/۰=P).
نتیجه‌گیری: فیزیوتراپی روتین به اضافه لرزش موضعی عضله چهارسر (نسبت به فیزیوتراپی روتین تنها) می تواند باعث کاهش بیشتر شدت درد ، کاهش میزان ناتوانی زانو ، بهبود میزان دامنه حرکتی خم شدن زانو ، و بهبود نمره کیفیت زندگی در افراد مبتلا به اوستئوآرتریت متوسط زانو گردد .